Η αλήθεια που ΔΕΝ ειπώθηκε για το Μακεδονικό…
Γράφει ο Θανάσης Κ.
Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς κατά την ομιλία του στη Βουλή για τη Συνθήκη των Πρεσπών να είπε πολλές – και τολμηρές – αλήθειες, που δεν είχαν ακουστεί ξανά στο χώρο αυτό, αλλά δεν τα είπε όλα!
Όμως, υπήρξε και κάτι – ουσιώδες – που το «παρέλειψε»! Κι όπως θα δούμε, καλά έκανε και το παρέλειψε. Αλλά θα πρέπει να ακουστεί, κάποια στιγμή, κι αυτό…
Ο Σαμαράς είπε ότι πέραν την Ιστορικής Μακεδονίας, που συμπίπτει κατά 90% περίπου με τα σημερινά όρια της Ελληνικής Μακεδονίας, άλλη «γεωγραφική Μακεδονία» με σαφή όρια δεν υπήρξε ποτέ. Είναι ένα «φάντασμα»…
Αυτό λέει, με συγκεκαλυμμένο τρόπο ανακοίνωση της Ακαδημίας Αθηνών, ήδη από το Μάρτιο του 2008 (δείτε χθεσινό μου σημείωμα).
Αυτό λέει, πολύ πιο απερίφραστα, η «Εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου», στο λήμμα Μακεδονία: η θεωρία της γεωγραφικής Μακεδονίας που δήθεν «χωρίστηκε στα τρία» μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους είναι «σλαβική επινόηση»!
–Ο Σαμαράς έδειξε ότι καμία επίσημη Συνθήκη που έγινε ως και το 1913, δεν περιλάμβανε τον όρο «Μακεδονία». Και κανένας από τους συνημμένους χάρτες που χρησιμοποιήθηκαν στις ιστορικές Συνθήκες του 1913 (του Λονδίνου και του Βουκουρεστίου) δεν αναφέρεται σε «γεωγραφική Μακεδονία» – μόνο στην ιστορική Μακεδονία που συμπίπτει κατά 90% με την περιοχή που πέρασε τότε στην Ελλάδα.
—Ο Σαμαράς απέδειξε ότι και μετά ο 1913 – και μέχρι το 1944 – δεν υπήρξε πουθενά επισήμως ο όρος Μακεδονία, ούτε σε Συνθήκες ούτε σε επίσημους χάρτες, ούτε σε απογραφές.
Το σύνολο των Οθωμανικών κτήσεων ονομαζόταν επισήμως Ρωμυλία – όχι «Μακεδονία».
Τη περιοχή των Σκοπίων που προσάρτησαν οι Γιουγκοσλάβοι το 1913, την ονόμασαν Βαρδαρία (Vardarska)– όχι «Μακεδονία».
Στις περιοχές αυτές δεν έβρισκαν «Μακεδόνες» και δεν καταγραφόταν «Μακεδόνες» στις επίσημες απογραφές, ούτε από τους Οθωμανούς πριν φύγουν, ούτε από τους Γιουγκοσλάβους όταν προσάρτησαν το δικό τους κομμάτι μετά τους Βαλκανικούς πολέμους.
Μέχρι το 1944 που ανέστησε το «μακεδονικό ιδεολόγημα» ο Τίτο.
Αυτό ειπώθηκε και εξηγήθηκε για πρώτη φορά τόσο καθαρά από πολιτικό και μάλιστα μέσα στη Βουλή.
Και ο Σαμαράς προσέφερε και όλες τις πηγές που τεκμηριώνουν πλήρως όσα είπε: Πάρτε και τα κείμενα των Συνθηκών, πάρτε και τους συνημμένους χάρτες, πάρτε και τις απογραφές που έγιναν, πάρτε και τα γραμματόσημα που έβγαζε η προπολεμική Γιουγκοσλαβία, όπου δεν υπάρχει ούτε ψήγμα «Μακεδονίας», ή «Μακεδόνων»…
Κι ύστερα βρήκαν και άλλοι ιστορικοί – κάποιοι μάλιστα που δεν συμφωνούν πολιτικά με το Σαμαρά – και επιβεβαίωσαν πλήρως αυτή του τη θέση…
Υπάρχει όμως, κάτι που ΔΕΝ είπε ο Σαμαράς. Κάποιο κενό – που σίγουρα το γνωρίζει, αλλά το προσπέρασε…
Ότι αυτή η «γεωγραφική Μακεδονία» που μας παρουσιάζουν σήμερα – και μάλιστα με τα συγκεκριμένα όρια και τη συγκεκριμένη ακριβή κατανομή ποσοστών μεταξύ Ελλάδος (51%), Γιουγκοσλαβίας (39%) και Βουλγαρίας (9%) είναι επινόηση αποκλειστικά της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς, της γνωστής Κομιντέρν (Communist International)!
Αυτοί υιοθέτησαν πρώτοι το σύνθημα για Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία επισήμως το 1924! Προσπαθώντας να επιβάλουν «Ανεξάρτητη Μακεδονία-Θράκη»!
Και το 1934, κάνουν ένα βήμα πίσω κι ένα βήμα μπρός: Κάνουν ένα βήμα πίσω από το σύνθημα για Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία, προτιμώντας να μιλήσουν για ισονομία των βαλκανικών εθνοτήτων στα πλαίσια των ήδη υφισταμένων βαλκανικών κρατών. Αλλά κάνουν κι ένα βήμα μπρος το 1934, αναγνωρίζοντας για πρώτη φορά επισήμως την ύπαρξη «Μακεδονικού λαού»!
Όλο αυτό το «Μακεδονικό ιδεολόγημα» που μας ταλαιπωρεί όλους μέχρι σήμερα – και μόλις «νομιμοποίησε» η Ελλάδα έστω και εν μέρει, την περασμένη Παρασκευή – είναι ένα «κατασκεύασμα» της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1924! (όχι «σλαβικό», αλλά κομμουνιστικό!)
Οι χάρτες της ευρύτερης «γεωγραφικής Μακεδονίας» τότε πήραν τη σαφή μορφή τους και τα συγκεκριμένα όρια! Το ιδεολόγημα του δήθεν «ενιαίου Μακεδονικού λαού» που χωρίστηκε τάχα στα τρία μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, είναι δημιούργημα της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς, την κρίσιμη δεκαετία του μεσοπολέμου 1924-34!
Αυτό είναι το κεντρικό «εθνικό αφήγημα» των Σκοπιανών.
Αυτό «νομιμοποιήσαμε» κατά μέγα μέρος προχθές.
Η Κομμουνιστική Διεθνής ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε ως… «πηγή Διεθνούς Δικαίου»! Από κανένα!
Εκτός, βέβαια, από την περίπτωση του ψευδομακεδονικού ιδεολογήματος…
Για την ακρίβεια η Κομμιντέρν θεωρούνταν πάντα από τις αστικές δημοκρατίες της Δύσης ως κέντρο υπονόμευσης των δυτικών δημοκρατιών – κάποιες φορές και ως «κέντρο καθοδήγησης τρομοκρατικών οργανώσεων».
Τόσο που ο ίδιος ο Ιωσήφ Στάλιν αναγκάστηκε να διαλύσει την Τρίτη Διεθνή το 1943, ως «χειρονομία καλής θέλησης» προς τη Δύση, για να «μπετονάρει» την «αντιφασιστική συμμαχία» του με τις δημοκρατίας των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, στην πιο κρίσιμη καμπή του κοινού αγώνα τους κατά του Άξονα…
Η Κομμουνιστική Διεθνής διαλύθηκε λοιπόν, το 1943, η ίδια η Σοβιετική Ένωση που την καθοδηγούσε επίσης διαλύθηκε το 1991, αλλά το «κατασκεύασμα» αυτό της κομμουνιστικής προπαγάνδας δεν έμεινε «ορφανό».
Το υιοθέτησε το… ΝΑΤΟ, για να ενισχύσει την επιρροή του στα Βαλκάνια!
Και μας το επέβαλαν παρά την καθαρή διαφωνία της συντριπτικής πλειονότητας του Ελληνικού λαού, σε μας που ήμασταν σύμμαχοι των δυτικών δημοκρατιών και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και σε ολόκληρο τον Ψυχρό Πόλεμο.
Για να ικανοποιήσουν ποιους;
Τους επιγόνους όσους υπήρξαν αντίπαλοί τους σε όλα!
Αυτή είναι σε πολύ γενικές γραμμές η ιστορία του «Μακεδονικού ιδεολογήματος», μέρος της οποίας είχε υιοθετήσει – δυστυχώς – και η επίσημη ελληνική ιστοριογραφία.
Φυσικά όσα ήδη ανέφερα δεν εξαντλούν το θέμα.
Υπάρχουν πολλές συγκλονιστικές λεπτομέρειες και από την προϊστορία αυτής της απάτης (πριν το 1913) και από την ίδια τη σύντομη, αλλά θλιβερή ιστορία της (μετά το 1922-24).
Σας αναφέρω μόνο μερικά:
–Στο τέλος του 19ου αιώνα, η «ανερχόμενη» τότε Βουλγαρία προσπαθεί να υποκινήσει μεγάλη επανάσταση στα υπό Οθωμανική κυριαρχία ακόμα εδάφη των Βαλκανίων, για να επιτύχει τη «Μεγάλη Βουλγαρία» που δεν κατάφερε να επιβάλει η Ρωσία στη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου το 1878.
Συγκροτεί λοιπόν, το «Κομιτάτο» με το οποίο προσπαθεί να φέρει όλους τους Σλαβόφωνους πληθυσμούς στην Βουλγαρική Εξαρχεία. Ο Ελληνόφωνοι πληθυσμοί, συγκεντρωμένοι στα αστικά κέντρα αντιστέκονται εξ αρχής.
Ύστερα δημιουργείται μεταξύ των σλαβοφώνων της μείζονος περιοχής το πρώτο «σχίσμα»: Από την μία όσοι έπαιρναν καθοδήγηση κατευθείαν από τη Σόφια, κι από την άλλη οι υπόλοιποι, οι ηγέτες των οποίων ήταν οργανωμένοι στη Δεύτερη Σοσιαλιστική Διεθνή (απ’ όπου προέκυψε αργότερα η Τρίτη Κομμουνιστική Διεθνής)
Οι Κομιτατζηδες που καθοδηγούνταν από τη Σόφια ονομάστηκαν «Βερχοβιστές» (υπάγονταν στην «Κεντρική Διοίκηση»).
Όσοι δεν ήθελαν να παίρνουν γραμμή από τη Σόφια – αριστερότερων φρονημάτων μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς – έφτιαξαν την περιβόητη ΕΜΕΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) ή VMRO στη βουλγαρική γλώσσα.
Όσοι σλαβόφωνοι είχαν Ελληνική εθνική συνείδηση, στην αρχή εντάχθηκαν στην ΕΜΕΟ (γιατί δεν ήθελαν κι αυτοί να παίρνουν γραμμή από τη Σόφια), αλλά στη συνέχεια αποχώρησαν από το ΕΜΕΟ, γιατί οι ίδιοι πάλευαν να προσαρτηθεί η Μακεδονία στην Ελλάδα!
Τέτοια είναι η περίπτωση του Καπεταν Κώτα, του Καπεταν Βαγγέλη Στρεμπενιώτη και του Δημήτρη Νταλίπη. Ήταν όλοι τους σλαβόφωνοι, όλοι τους σκοτώθηκαν για την Ελλάδα από τους Οθωμανούς, και όλοι τους προδόθηκαν στους Οθωμανούς από τους πρώην «συντρόφους» τους στο ΕΜΕΟ…
— Η δεύτερη Σοσιαλιστική Διεθνής της εποχής εκείνης στήριζε την ΕΜΕΟ. Οι αριστερών φρονημάτων διανοούμενοι της εποχής εκείνης, ήταν οργανωμένοι στην (ή «συμπαθούντες» προς την) Σοσιαλιστική Διεθνή.
Η «Φεντερασιόν» τότε, μια αριστερή οργάνωση με έδρα τη Θεσσαλονίκη (που δεν είχε απελευθερωθεί ακόμα), είχε ήδη υιοθετήσει το Σύνθημα για «ανεξάρτητη Μακεδονία Θράκη».
Το 1915-17 η Φενταρασιόν πρωτοστάτησε στη Δημιουργία του ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος) που λίγο αργότερα δημιούργησε το ΚΚΕ, το οποίο προσχώρησε στην Τρίτη Διεθνή (διαγράφοντας τα περισσότερα από τα ιδρυτικά μέλη της Φεντερασιόν!)
–Από το 1922 ως το 1927, μέσα στο ΚΚΕ πλέον γίνονται… ομηρικοί καβγάδες για την γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς στο Μακεδονικό. Κάποια στιγμή, μάλιστα, τα τρία μέλη της αρχικής ηγεσίας του ΚΚΕ (Κορδάτος, Αποστολίδης, Μάξιμος) διαγράφονται!
Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς κατά την ομιλία του στη Βουλή για τη Συνθήκη των Πρεσπών να είπε πολλές – και τολμηρές – αλήθειες, που δεν είχαν ακουστεί ξανά στο χώρο αυτό, αλλά δεν τα είπε όλα!
Όμως, υπήρξε και κάτι – ουσιώδες – που το «παρέλειψε»! Κι όπως θα δούμε, καλά έκανε και το παρέλειψε. Αλλά θα πρέπει να ακουστεί, κάποια στιγμή, κι αυτό…
Ο Σαμαράς είπε ότι πέραν την Ιστορικής Μακεδονίας, που συμπίπτει κατά 90% περίπου με τα σημερινά όρια της Ελληνικής Μακεδονίας, άλλη «γεωγραφική Μακεδονία» με σαφή όρια δεν υπήρξε ποτέ. Είναι ένα «φάντασμα»…
Αυτό λέει, με συγκεκαλυμμένο τρόπο ανακοίνωση της Ακαδημίας Αθηνών, ήδη από το Μάρτιο του 2008 (δείτε χθεσινό μου σημείωμα).
Αυτό λέει, πολύ πιο απερίφραστα, η «Εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου», στο λήμμα Μακεδονία: η θεωρία της γεωγραφικής Μακεδονίας που δήθεν «χωρίστηκε στα τρία» μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους είναι «σλαβική επινόηση»!
–Ο Σαμαράς έδειξε ότι καμία επίσημη Συνθήκη που έγινε ως και το 1913, δεν περιλάμβανε τον όρο «Μακεδονία». Και κανένας από τους συνημμένους χάρτες που χρησιμοποιήθηκαν στις ιστορικές Συνθήκες του 1913 (του Λονδίνου και του Βουκουρεστίου) δεν αναφέρεται σε «γεωγραφική Μακεδονία» – μόνο στην ιστορική Μακεδονία που συμπίπτει κατά 90% με την περιοχή που πέρασε τότε στην Ελλάδα.
—Ο Σαμαράς απέδειξε ότι και μετά ο 1913 – και μέχρι το 1944 – δεν υπήρξε πουθενά επισήμως ο όρος Μακεδονία, ούτε σε Συνθήκες ούτε σε επίσημους χάρτες, ούτε σε απογραφές.
Το σύνολο των Οθωμανικών κτήσεων ονομαζόταν επισήμως Ρωμυλία – όχι «Μακεδονία».
Τη περιοχή των Σκοπίων που προσάρτησαν οι Γιουγκοσλάβοι το 1913, την ονόμασαν Βαρδαρία (Vardarska)– όχι «Μακεδονία».
Στις περιοχές αυτές δεν έβρισκαν «Μακεδόνες» και δεν καταγραφόταν «Μακεδόνες» στις επίσημες απογραφές, ούτε από τους Οθωμανούς πριν φύγουν, ούτε από τους Γιουγκοσλάβους όταν προσάρτησαν το δικό τους κομμάτι μετά τους Βαλκανικούς πολέμους.
Μέχρι το 1944 που ανέστησε το «μακεδονικό ιδεολόγημα» ο Τίτο.
Αυτό ειπώθηκε και εξηγήθηκε για πρώτη φορά τόσο καθαρά από πολιτικό και μάλιστα μέσα στη Βουλή.
Και ο Σαμαράς προσέφερε και όλες τις πηγές που τεκμηριώνουν πλήρως όσα είπε: Πάρτε και τα κείμενα των Συνθηκών, πάρτε και τους συνημμένους χάρτες, πάρτε και τις απογραφές που έγιναν, πάρτε και τα γραμματόσημα που έβγαζε η προπολεμική Γιουγκοσλαβία, όπου δεν υπάρχει ούτε ψήγμα «Μακεδονίας», ή «Μακεδόνων»…
Κι ύστερα βρήκαν και άλλοι ιστορικοί – κάποιοι μάλιστα που δεν συμφωνούν πολιτικά με το Σαμαρά – και επιβεβαίωσαν πλήρως αυτή του τη θέση…
Υπάρχει όμως, κάτι που ΔΕΝ είπε ο Σαμαράς. Κάποιο κενό – που σίγουρα το γνωρίζει, αλλά το προσπέρασε…
Ότι αυτή η «γεωγραφική Μακεδονία» που μας παρουσιάζουν σήμερα – και μάλιστα με τα συγκεκριμένα όρια και τη συγκεκριμένη ακριβή κατανομή ποσοστών μεταξύ Ελλάδος (51%), Γιουγκοσλαβίας (39%) και Βουλγαρίας (9%) είναι επινόηση αποκλειστικά της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς, της γνωστής Κομιντέρν (Communist International)!
Αυτοί υιοθέτησαν πρώτοι το σύνθημα για Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία επισήμως το 1924! Προσπαθώντας να επιβάλουν «Ανεξάρτητη Μακεδονία-Θράκη»!
Και το 1934, κάνουν ένα βήμα πίσω κι ένα βήμα μπρός: Κάνουν ένα βήμα πίσω από το σύνθημα για Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία, προτιμώντας να μιλήσουν για ισονομία των βαλκανικών εθνοτήτων στα πλαίσια των ήδη υφισταμένων βαλκανικών κρατών. Αλλά κάνουν κι ένα βήμα μπρος το 1934, αναγνωρίζοντας για πρώτη φορά επισήμως την ύπαρξη «Μακεδονικού λαού»!
Όλο αυτό το «Μακεδονικό ιδεολόγημα» που μας ταλαιπωρεί όλους μέχρι σήμερα – και μόλις «νομιμοποίησε» η Ελλάδα έστω και εν μέρει, την περασμένη Παρασκευή – είναι ένα «κατασκεύασμα» της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1924! (όχι «σλαβικό», αλλά κομμουνιστικό!)
Οι χάρτες της ευρύτερης «γεωγραφικής Μακεδονίας» τότε πήραν τη σαφή μορφή τους και τα συγκεκριμένα όρια! Το ιδεολόγημα του δήθεν «ενιαίου Μακεδονικού λαού» που χωρίστηκε τάχα στα τρία μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, είναι δημιούργημα της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς, την κρίσιμη δεκαετία του μεσοπολέμου 1924-34!
Αυτό είναι το κεντρικό «εθνικό αφήγημα» των Σκοπιανών.
Αυτό «νομιμοποιήσαμε» κατά μέγα μέρος προχθές.
Η Κομμουνιστική Διεθνής ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε ως… «πηγή Διεθνούς Δικαίου»! Από κανένα!
Εκτός, βέβαια, από την περίπτωση του ψευδομακεδονικού ιδεολογήματος…
Για την ακρίβεια η Κομμιντέρν θεωρούνταν πάντα από τις αστικές δημοκρατίες της Δύσης ως κέντρο υπονόμευσης των δυτικών δημοκρατιών – κάποιες φορές και ως «κέντρο καθοδήγησης τρομοκρατικών οργανώσεων».
Τόσο που ο ίδιος ο Ιωσήφ Στάλιν αναγκάστηκε να διαλύσει την Τρίτη Διεθνή το 1943, ως «χειρονομία καλής θέλησης» προς τη Δύση, για να «μπετονάρει» την «αντιφασιστική συμμαχία» του με τις δημοκρατίας των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, στην πιο κρίσιμη καμπή του κοινού αγώνα τους κατά του Άξονα…
Η Κομμουνιστική Διεθνής διαλύθηκε λοιπόν, το 1943, η ίδια η Σοβιετική Ένωση που την καθοδηγούσε επίσης διαλύθηκε το 1991, αλλά το «κατασκεύασμα» αυτό της κομμουνιστικής προπαγάνδας δεν έμεινε «ορφανό».
Το υιοθέτησε το… ΝΑΤΟ, για να ενισχύσει την επιρροή του στα Βαλκάνια!
Και μας το επέβαλαν παρά την καθαρή διαφωνία της συντριπτικής πλειονότητας του Ελληνικού λαού, σε μας που ήμασταν σύμμαχοι των δυτικών δημοκρατιών και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και σε ολόκληρο τον Ψυχρό Πόλεμο.
Για να ικανοποιήσουν ποιους;
Τους επιγόνους όσους υπήρξαν αντίπαλοί τους σε όλα!
Αυτή είναι σε πολύ γενικές γραμμές η ιστορία του «Μακεδονικού ιδεολογήματος», μέρος της οποίας είχε υιοθετήσει – δυστυχώς – και η επίσημη ελληνική ιστοριογραφία.
Φυσικά όσα ήδη ανέφερα δεν εξαντλούν το θέμα.
Υπάρχουν πολλές συγκλονιστικές λεπτομέρειες και από την προϊστορία αυτής της απάτης (πριν το 1913) και από την ίδια τη σύντομη, αλλά θλιβερή ιστορία της (μετά το 1922-24).
Σας αναφέρω μόνο μερικά:
–Στο τέλος του 19ου αιώνα, η «ανερχόμενη» τότε Βουλγαρία προσπαθεί να υποκινήσει μεγάλη επανάσταση στα υπό Οθωμανική κυριαρχία ακόμα εδάφη των Βαλκανίων, για να επιτύχει τη «Μεγάλη Βουλγαρία» που δεν κατάφερε να επιβάλει η Ρωσία στη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου το 1878.
Συγκροτεί λοιπόν, το «Κομιτάτο» με το οποίο προσπαθεί να φέρει όλους τους Σλαβόφωνους πληθυσμούς στην Βουλγαρική Εξαρχεία. Ο Ελληνόφωνοι πληθυσμοί, συγκεντρωμένοι στα αστικά κέντρα αντιστέκονται εξ αρχής.
Ύστερα δημιουργείται μεταξύ των σλαβοφώνων της μείζονος περιοχής το πρώτο «σχίσμα»: Από την μία όσοι έπαιρναν καθοδήγηση κατευθείαν από τη Σόφια, κι από την άλλη οι υπόλοιποι, οι ηγέτες των οποίων ήταν οργανωμένοι στη Δεύτερη Σοσιαλιστική Διεθνή (απ’ όπου προέκυψε αργότερα η Τρίτη Κομμουνιστική Διεθνής)
Οι Κομιτατζηδες που καθοδηγούνταν από τη Σόφια ονομάστηκαν «Βερχοβιστές» (υπάγονταν στην «Κεντρική Διοίκηση»).
Όσοι δεν ήθελαν να παίρνουν γραμμή από τη Σόφια – αριστερότερων φρονημάτων μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς – έφτιαξαν την περιβόητη ΕΜΕΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) ή VMRO στη βουλγαρική γλώσσα.
Όσοι σλαβόφωνοι είχαν Ελληνική εθνική συνείδηση, στην αρχή εντάχθηκαν στην ΕΜΕΟ (γιατί δεν ήθελαν κι αυτοί να παίρνουν γραμμή από τη Σόφια), αλλά στη συνέχεια αποχώρησαν από το ΕΜΕΟ, γιατί οι ίδιοι πάλευαν να προσαρτηθεί η Μακεδονία στην Ελλάδα!
Τέτοια είναι η περίπτωση του Καπεταν Κώτα, του Καπεταν Βαγγέλη Στρεμπενιώτη και του Δημήτρη Νταλίπη. Ήταν όλοι τους σλαβόφωνοι, όλοι τους σκοτώθηκαν για την Ελλάδα από τους Οθωμανούς, και όλοι τους προδόθηκαν στους Οθωμανούς από τους πρώην «συντρόφους» τους στο ΕΜΕΟ…
— Η δεύτερη Σοσιαλιστική Διεθνής της εποχής εκείνης στήριζε την ΕΜΕΟ. Οι αριστερών φρονημάτων διανοούμενοι της εποχής εκείνης, ήταν οργανωμένοι στην (ή «συμπαθούντες» προς την) Σοσιαλιστική Διεθνή.
Η «Φεντερασιόν» τότε, μια αριστερή οργάνωση με έδρα τη Θεσσαλονίκη (που δεν είχε απελευθερωθεί ακόμα), είχε ήδη υιοθετήσει το Σύνθημα για «ανεξάρτητη Μακεδονία Θράκη».
Το 1915-17 η Φενταρασιόν πρωτοστάτησε στη Δημιουργία του ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος) που λίγο αργότερα δημιούργησε το ΚΚΕ, το οποίο προσχώρησε στην Τρίτη Διεθνή (διαγράφοντας τα περισσότερα από τα ιδρυτικά μέλη της Φεντερασιόν!)
–Από το 1922 ως το 1927, μέσα στο ΚΚΕ πλέον γίνονται… ομηρικοί καβγάδες για την γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς στο Μακεδονικό. Κάποια στιγμή, μάλιστα, τα τρία μέλη της αρχικής ηγεσίας του ΚΚΕ (Κορδάτος, Αποστολίδης, Μάξιμος) διαγράφονται!
Στο μεταξύ ο ίδιος ο Κορδάτος προλαβαίνει να αρθρογραφήσει στα Κομματικά όργανα («Ριζοσπάστη») ενάντια στην γραμμή «που παίζει των παιγνίδι των βούλγαρων εθνικιστών».
Ακόμα και ο Πουλιόπουλος που αντικαθιστά τον Κορδάτο, τελικά διαφωνεί κι αυτός με την κομματική γραμμή – και διαγράφεται επίσης.
Είναι η περίοδος που έμεινε στην ιστορία του ΚΚΕ ως η φάση της «φραξιονιστικής πάλης χωρίς αρχές». Ώσπου επιβάλλεται – έξωθεν – ο Νίκος Ζαχαριάδης (1931-32), ειδικά εκπαιδευμένος στις κομματικές σχολές της ΕΣΣΔ («κούτβης» – έτσι τους έλεγαν τότε, από τα αρχικά της Ανώτατης Σχολής κομματικών στελεχών ΚUTV στη Μόσχα).
Ο Ζαχαριάδης «φέρνει τη γραμμή απ’ έξω» και την επιβάλει σε όλες τις εκδοχές της. Και τότε και αργότερα, μέχρι το 1949, όταν επανέρχεται στη θέση για «Ανεξάρτητη Μακεδονία-Θράκη» και «αυτοδιάθεση του Μακεδονικού λαού»!
Στην πορεία απομακρύνει και τον Γιώργο Κωνσταντινίδη ή Ασημίδη, άλλο ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ (επίσης «κούτβης» κι αυτός) ο οποίος εναντιώθηκε, ωστόσο, στην γραμμή Ζαχαριάδη, μεταξύ άλλων και για τα «εθνικά». Ο Ασημίδης συνελήφθη και εξετελέσθη από ομάδες της ΟΠΛΑ του ΕΛΑΣ, κατά τα Δεκεμβριανά στην Αθήνα…
—Διαφωνίες σοβαρές με τη γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς υπήρξαν τότε και στα άλλα βαλκανικά κομμουνιστικά κόμματα. Κυρίως στο Κομμουνιστικό Κόμμα Σερβίας, το οποίο το 1935 ψήφισε ομόφωνα πως ΔΕΝ υπάρχει «Μακεδονικό έθνος»! Λίγα χρόνια αργότερα ανέλαβε να «εκκαθαρίσει» τους «διαφωνούντες» ο Κροάτης κομμουνιστής Γιόζιπ Μπρόζ – γνωστότερος ως Τίτο.
–Και μια τελευταία λεπτομέρεια: τον Απρίλιο του 1941, όταν μπήκαν τα στρατεύματα των Ναζί στη Γιουγκοσλαβία, μια μόνο ομάδα του πληθυσμού τους χαιρέτησε ως «απελευθερωτές»:
Μια μικρή ομάδα σλαβοφώνων που παρουσιάστηκαν ως «Μακεδόνες» στην νότια περιοχή που ονομαζόταν τότε Βαρδαρία – και σήμερα την ονόμασαν «Βόρεια Μακεδονία» – αλλά την αποκαλούν (σκέτο) «Μακεδονία».
Η μικρή αυτή ομάδα αποτελούνταν από ανθρώπους που ελέγχονταν από τη γειτονική Βουλγαρία. Η οποία τότε ήταν στενός και πιστός σύμμαχος του Χίτλερ.
Υπάρχουν και οι σχετικές – ανατριχιαστικές – φωτογραφίες.
ΥΓ1. Πολύ καλά έκανε ο Σαμαράς και ΔΕΝ αναφέρθηκε σε όλα αυτά. Οι Έλληνες σήμερα είναι περισσότερο ενωμένοι από ποτέ.
Αλλά εμείς πρέπει να τα ξέρουμε.
ΥΓ2. Παρακαλώ, κάποιος να πει στους φίλους, σύμμαχους και εταίρους μας, ότι η σταθερότητα μιας περιοχής ποτέ δεν θεμελιώνεται πάνω σε ένα ψέμα. Γιατί η αλήθεια όσον αφορά το τι είναι και πώς νιώθουν οι λαοί, κάποια στιγμή θα βγει.
Και ήδη βγαίνει. Και σε μας και σε εκείνους….
Ποτέ δεν στέριωσε τέτοιο ψέμα.
Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ένα ψέμα, που το χρησιμοποίησαν όλοι οι τύραννοι που ήλθαν στην περιοχή πάνοπλοι και έφυγαν τελικά ηττημένοι…
Ακόμα και ο Πουλιόπουλος που αντικαθιστά τον Κορδάτο, τελικά διαφωνεί κι αυτός με την κομματική γραμμή – και διαγράφεται επίσης.
Είναι η περίοδος που έμεινε στην ιστορία του ΚΚΕ ως η φάση της «φραξιονιστικής πάλης χωρίς αρχές». Ώσπου επιβάλλεται – έξωθεν – ο Νίκος Ζαχαριάδης (1931-32), ειδικά εκπαιδευμένος στις κομματικές σχολές της ΕΣΣΔ («κούτβης» – έτσι τους έλεγαν τότε, από τα αρχικά της Ανώτατης Σχολής κομματικών στελεχών ΚUTV στη Μόσχα).
Ο Ζαχαριάδης «φέρνει τη γραμμή απ’ έξω» και την επιβάλει σε όλες τις εκδοχές της. Και τότε και αργότερα, μέχρι το 1949, όταν επανέρχεται στη θέση για «Ανεξάρτητη Μακεδονία-Θράκη» και «αυτοδιάθεση του Μακεδονικού λαού»!
Στην πορεία απομακρύνει και τον Γιώργο Κωνσταντινίδη ή Ασημίδη, άλλο ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ (επίσης «κούτβης» κι αυτός) ο οποίος εναντιώθηκε, ωστόσο, στην γραμμή Ζαχαριάδη, μεταξύ άλλων και για τα «εθνικά». Ο Ασημίδης συνελήφθη και εξετελέσθη από ομάδες της ΟΠΛΑ του ΕΛΑΣ, κατά τα Δεκεμβριανά στην Αθήνα…
—Διαφωνίες σοβαρές με τη γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς υπήρξαν τότε και στα άλλα βαλκανικά κομμουνιστικά κόμματα. Κυρίως στο Κομμουνιστικό Κόμμα Σερβίας, το οποίο το 1935 ψήφισε ομόφωνα πως ΔΕΝ υπάρχει «Μακεδονικό έθνος»! Λίγα χρόνια αργότερα ανέλαβε να «εκκαθαρίσει» τους «διαφωνούντες» ο Κροάτης κομμουνιστής Γιόζιπ Μπρόζ – γνωστότερος ως Τίτο.
–Και μια τελευταία λεπτομέρεια: τον Απρίλιο του 1941, όταν μπήκαν τα στρατεύματα των Ναζί στη Γιουγκοσλαβία, μια μόνο ομάδα του πληθυσμού τους χαιρέτησε ως «απελευθερωτές»:
Μια μικρή ομάδα σλαβοφώνων που παρουσιάστηκαν ως «Μακεδόνες» στην νότια περιοχή που ονομαζόταν τότε Βαρδαρία – και σήμερα την ονόμασαν «Βόρεια Μακεδονία» – αλλά την αποκαλούν (σκέτο) «Μακεδονία».
Η μικρή αυτή ομάδα αποτελούνταν από ανθρώπους που ελέγχονταν από τη γειτονική Βουλγαρία. Η οποία τότε ήταν στενός και πιστός σύμμαχος του Χίτλερ.
Υπάρχουν και οι σχετικές – ανατριχιαστικές – φωτογραφίες.
ΥΓ1. Πολύ καλά έκανε ο Σαμαράς και ΔΕΝ αναφέρθηκε σε όλα αυτά. Οι Έλληνες σήμερα είναι περισσότερο ενωμένοι από ποτέ.
Αλλά εμείς πρέπει να τα ξέρουμε.
ΥΓ2. Παρακαλώ, κάποιος να πει στους φίλους, σύμμαχους και εταίρους μας, ότι η σταθερότητα μιας περιοχής ποτέ δεν θεμελιώνεται πάνω σε ένα ψέμα. Γιατί η αλήθεια όσον αφορά το τι είναι και πώς νιώθουν οι λαοί, κάποια στιγμή θα βγει.
Και ήδη βγαίνει. Και σε μας και σε εκείνους….
Ποτέ δεν στέριωσε τέτοιο ψέμα.
Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ένα ψέμα, που το χρησιμοποίησαν όλοι οι τύραννοι που ήλθαν στην περιοχή πάνοπλοι και έφυγαν τελικά ηττημένοι…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου