ελληνικά νέα

Ο Στέφανος Ντούσκος είναι ο πρώτος χρυσός ολυμπιονίκης της Ελλάδας στους ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο! Αυτό το παλικάρι από τα Ιωάννινα έφερε την μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία της ελληνικής κωπηλασίας. Συγχαρητήρια για την εκπληκτική προσπάθεια και την μεγαλειώδη νίκη του! Η Ελλάδα έχει το πρόσωπό του, όπως και αυτό κάθε αθλητή. Επώνυμου ή ανώνυμου. Αυτού που δεν τα παρατάει. Μπορούν οι θεσμικοί παράγοντες να νοιάζονται και για τους δύο; Γιατί από τους τελευταίους προκύπτουν οι πρώτοι.

Του Δημήτρη Ρήτα* Η δερματοστιξία (ή τατουάζ, γαλλική tatouaz - αγγλική tattoo - πολυνησιακή tatau) είναι η χάραξη της επιδερμίδας του σώματος με ειδικά εργαλεία που με μικρά τσιμπήματα εκχύνουν χρωστικές ουσίες, ώστε να δημιουργούνται ανεξίτηλα σχέδια. Οι αρχαίοι δεν έκαναν πάνω στο σώμα τους δερματοστιξία (τατουάζ). Όμως έκαναν σε κάποιον, όταν ήθελαν να τον εξευτελίσουν ή να έχουν αποδεικτικό στοιχείο ότι τους ανήκει, όπως γίνεται σήμερα με το σημάδεμα (μαρκάρισμα) των ζώων. Ο ιστορικός Ηρόδοτος, αναφέρει ότι το 480 π.Χ., λίγο πριν από τη μάχη των Θερμοπυλών, μερικοί Έλληνες εμήδισαν, πήγαν με τους Μήδους-Πέρσες. Σύμφωνα με απόφαση του Συνεδρίου των ελληνικών πόλεων, όσοι από τους Έλληνες μήδιζαν από ανάγκη, δεν θα τιμωρούνταν, όσοι όμως πήγαιναν από δειλία ή με τη θέλησή τους στο στρατόπεδο του Ξέρξη, αυτοί θα τιμωρούνταν σκληρά και παραδειγματικά. Οι Θηβαίοι, με αρχηγό τον Λεοντιάδη, μόλις είδαν ότι υπερίσχυαν οι Πέρσες, αποχωρίστηκαν από τους Έλληνες και με τα χέρια προτετ

Οι Ολυμπιακοί αγώνες έγιναν για πρώτη φορά το 776 π.Χ. στην πεδιάδα της αρχαίας Ολυμπίας στο δυτικό τμήμα της Πελοποννήσου. Από τότε και στο εξής διεξάγονταν συνεχώς εκεί κάθε τέσσερα χρόνια για δώδεκα αιώνες, μέχρι που τερματίστηκαν από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Θεοδόσιο το έτος 393. Οι αρχαίοι αγώνες διαρκούσαν πέντε ημέρες και αποτελούνταν από αρματοδρομίες, ρίψη δίσκου και ακοντίου, αγώνες δρόμου και πάλη. Βασικά ήταν μία θρησκευτική γιορτή αφιερωμένη στους θεούς και ιδιαίτερα στο Δία. Το βραβείο των νικητών ήταν ένα στεφάνι ελιάς. Για εκείνους που νικούσαν τρεις φορές οι πόλεις τους έστηναν αγάλματα προς τιμή τους και τους απέδιδαν δώρα και τιμές. Οι γυναίκες δε γίνονταν δεκτές στους αγώνες. Δεν τους επιτρεπόταν ούτε να πάρουν μέρος, αλλά ούτε και να τους παρακολουθήσουν. Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι μια φορά επετράπη σε μια γυναίκα να παρακολουθήσει τους αγώνες, καθώς ήταν η μητέρα τριών πρωταθλητών. Στα νεότερα χρόνια ο λόγιος Δημήτριος Βικέλας μαζί με το Γάλλο παιδα

"Μόλις χθες γύρισα απο το Παρίσι. Εκεί επισκέφθηκα το μουσείο του Λούβρου. Κάποια στιγμή ρώτησα τον υπάλληλο στην ελληνική πτέρυγα που είναι η Νίκη της Σαμοθράκης στα γαλλικά , αναφέροντας το όνομα στα ελληνικά. Μου είπε ευγενικά αν ρωτάω για την ..βικτουαρ ντε λα σαμοτρας. Τον ρώτησα τότε αν γνωρίζει πως λέγεται το φημισμένο ρολόι του Λονδίνου και εκείνος απάντησε με έμφαση Big Ben. -γιατί δεν το λέτε αυτο grand ben; τον ρώτησα στα γαλλικά. Γιατί νιώθετε την ανάγκη να κλέψετε και το όνομα εκτός απο το έκθεμα; Κατέβασε το κεφάλι. Τον χτύπησα φιλικά στην πλάτη. Δεν έφταιγε αυτός, εγώ φταίω.. Η ελληνική πλευρά κατέχει το 30% του Λούβρου και στην είσοδο δεν υπάρχει ούτε καν το "καλώς ήρθατε "στα ελληνικά (ανάμεσα σε 20 γλώσσες). Αυτό μπορούμε να κάνουμε καθισμένοι σε έναν καναπέ, μέσα απο μια ιστοσελίδα να φωνάζουμε, "φέρτε τα, πίσω": Την νίκη που έγινε βικτουαρ, την Καρυάτιδα που έγινε καριατιντ... Έτσι, δίνοντας στα παιδιά μας μια σταγόνα λιγότερη ιστορίας, περ

Επιλέγουμε το τέλος του εθνοτισμού Του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά Ο κανόνας είναι ότι οι συλλογικότητες βραδυπορούν, η ωρίμανση συλλογικών επιγνώσεων εμφανίζει ανυπόφορη καθυστέρηση. Χρειάζεται χρόνος πολύς, μετρημένος με τη διαδοχή γενεών, για να γίνουν κοινή συνείδηση δεδομένα που η οξυδέρκεια των ολίγων εύστοχα και έγκαιρα εντοπίζει. Πέρασαν κάπου εκατό χρόνια για να αρχίσουμε να υποψιαζόμαστε οι Νεοέλληνες, χάρη στη γενιά του ’30, ότι δεν είναι απαραίτητα ντροπή ο πολιτισμός του λαού μας στους αιώνες της Τουρκοκρατίας. Χρειάστηκαν μεγάλα αναστήματα ερευνητών της Ιστορίας και τεχνοκριτικών, για να ραγίσει η εισαγόμενη βεβαιότητα ότι «Βυζάντιο» σημαίνει σκοτάδι και βαρβαρότητα. Επρεπε να αναγνωριστεί με θαυμασμό από τους δυο νομπελίστες ποιητές μας η κριτική οξυδέρκεια και η λογοτεχνική αξία του Μακρυγιάννη και το μέγεθος του Παπαδιαμάντη, για να αρχίσει να μειδιά η νεοελληνική κοινωνία με τη χλεύη των «προοδευτικών δυνάμεων». Μεσολάβησαν εκατόν πενήντα περίπου χρόνια από την «αυθ

Σοφοί μπορεί να ήταν λίγοι Έλληνες ..Όπως συμβαίνει και τώρα .Κανείς σοφός τελικά δεν εκτιμήθηκε από τους μη σοφούς ..Εκδιώχθηκε , δηλητηριάστηκε , εξορίστηκε ... ΣΥΜΠΈΡΑΣΜΑ ? .ΜΌΝΟ ΟΙ ΜΗ ΣΟΦΟΊ ΓΛΥΤΏΝΟΥΝ ΚΙ ΕΠΙΒΙΏΝΟΥΝ .... ΑΠΛΆ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΎΝ ΤΙΣ ΓΝΏΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΟΦΏΝ , ΚΑΙ ΠΕΤΟΎΝ ΤΟΥΣ ΣΟΦΟΎΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΆΔΑ ΜΈΧΡΙ ΣΉΜΕΡΑ ..