ΣΦΙΓΓΕΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ
Τα λυτά μαλλιά της Σφίγγας παραπέμπουν στην δαιμονική φύση της και το πλάσιμο της σάρκας με το φιλήδονο πρόσωπο, τα εύσαρκα μάγουλα και τα μεγάλα χείλη στον σεξουαλικό της, παράλληλα, χαρακτήρα. Στην αρχαία ελληνική τέχνη τα χθόνια χαρακτηριστικά της συνδυάζονται συχνά με την ερωτική της πλευρά (μπορεί ενίοτε να διαθέτει και στήθη), καθώς η Σφίγγα συσχετίζεται με νέους άνδρες.Στην Αμφίπολη οι Σφίγγες αυτές ως λέαινες του Κάτω Κόσμου φροντίζουν συμβολικά, ως φύλακες του τάφου, να μην διαταραχθεί ο αιώνιος ύπνος του αρσενικού μεγάλου λέοντος (του γενναίου επιφανούς ανδρός δηλαδή που είναι θαμμένος εκεί). Ένας μεγάλος λέων κοσμούσε έτσι κι αλλιώς την κορυφή του γιγάντιου τύμβου».Ωστόσο, η τοποθέτηση τους στην είσοδο του τάφου της Αμφίπολης προβληματίζει, καθώς τις συναντούμε ελάχιστα από την κλασσική περίοδο και έπειτα στην περίοπτη μνημειακή γλυπτική ταφικής χρήσης. Κατά συνέπεια η ύπαρξη αυτών των δύο Σφιγγών στην είσοδο, είτε έχει -πιθανότατα- συμβολικό χαρακτήρα, είτε εντάσσεται ως πλεονασμός στην πληθώρα των υπόλοιπων ταφικών συμβόλων που διακοσμούν τον τάφο (Λέοντας, Καρυάτιδες, Αρπαγή Περσεφόνης).Πρόκειται άραγε για ένα στοιχείο-κατάλοιπο της Αττικής παράδοσης (αντίστοιχο με την ύπαρξη Καρυάτιδων στον ίδιο τάφο) που επιβιώνει στην Αμφίπολη, δεδομένου ότι η πόλη υπήρξε πιο πριν αθηναϊκή αποικία; Σε κάθε περίπτωση η τεχνοτροπία τους τις χρονολογεί πιθανότατα στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνος π.Χ. Οι Σφίγγες αυτές θα μπορούσαν άνετα να έχουν φιλοτεχνηθεί και από Αθηναίο γλύπτη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου