Basta, φτάνει πια!

Είπαμε, μια καλή αστυνομική ιστορία είναι λογικό να μονοπωλεί την επικαιρότητα. Ενα ειδεχθές έγκλημα είναι αναμενόμενο να επικαλύψει κάθε άλλο γεγονός. Μια νεκρή μάνα δίπλα στο βρέφος της, με τον συζυγοκτόνο άντρα της

να σκηνοθετεί γύρω τους μια ανύπαρκτη ληστεία, είναι μια εικόνα που δεν μπορεί παρά να επαναλαμβάνεται διαρκώς σε κανάλια και ειδησεογραφικές σελίδες. Ενα νεκρό σκυλί δίπλα σε όλα τούτα τα ανήκουστα και μια οσκαρική ηθοποιία του ψυχρού φονιά ως την ώρα της αποκάλυψής του, δεν γίνεται παρά να επανέρχεται για ώρες και μέρες και εβδομάδες σε κάθε μέσο ενημέρωσης. Σύμφωνοι, κατανοητό. Αλλά για σταθείτε, ρε παιδιά. Basta επιτέλους. Μίλησαν οι αστυνομικοί συντάκτες, οι ιατροδικαστές, οι εγκληματολόγοι, οι ψυχολόγοι, οι ψυχίατροι, οι σεξολόγοι, οι φυσιογνωμιστές, οι ιστορικοί του εγκλήματος, οι συνδικαλιστές της αστυνομίας, οι γείτονες στα Γλυκά Νερά, οι γείτονες στην Αλόννησο, οι συγγενείς της δολοφονημένης, οι συγγενείς του φονιά, οι φιλοζωικές οργανώσεις. Μίλησαν οι ειδικοί για τις υιοθεσίες ορφανών, οι συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων, οι πιλότοι, οι συνήγοροι υπεράσπισης του δολοφόνου, οι αναλυτές του προσωπικού ημερολογίου του θύματος, οι μανάδες και οι πατεράδες άλλων δολοφονημένων κοριτσιών, οι σύλλογοι κατά της βίας των γυναικών, οι υπεύθυνοι από στέγες κακοποιημένων γυναικών. Μίλησε ο απλός κόσμος στον δρόμο, οι μασονικές στοές, οι δικαστικοί συντάκτες, οι ξένοι ανταποκριτές, οι ποινικολόγοι, οι παλιές καραβάνες της χωροφυλακής και της αστυνομίας πόλεων, αυτοί που το ‘ξεραν κι αυτοί που έπεσαν απ’ τα σύννεφα, οι γιατροί, οι ηθοποιοί, οι σύμβουλοι γάμου, μέχρι και εργατολόγο και εφοριακό τσάκωσα να μιλάνε για τον έγκλημα. Μίλησαν για ώρες, μέρες και βδομάδες, μίλησαν το πρωί, το μεσημέρι, το βράδυ, μεταμεσονύκτια. Μίλησαν σε δελτία ειδήσεων, σε ενημερωτικές εκπομπές, σε μεσημεριανάδικα, σε talk shows και σε καλτ εκπομπούλες. Σαράντα μέρες πέρασαν. Το πιάσαμε από ‘δώ το φρικτό θέμα, το γυρίσαμε από ‘κεί, το είδαμε ίσια και ανάποδα, το αναλύσαμε επιστημονικά, ρεπορταζιακά, εναλλακτικά, το φέραμε εκατό σβούρες, το είδαμε κι απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη, το κοιτάξαμε διεξοδικά και στον γιακά και στην ούγια. Είδαμε φωτογραφίες τους και πλάνα τους και πάλι πλάνα και το σκυλί και τον φονιά να βαστά το μωράκι και την αγκαλιά του δολοφόνου με τη μάνα της σκοτωμένης και πάλι και πάλι και πάλι. Ε φτάνει πια αδέρφια, basta. Επιτέλους θα μάθει αυτή η τηλεόραση και κείνες οι ιστοσελίδες του Διαδικτύου και τα social media να αντιλαμβάνονται πότε πρέπει να σταματούν; Εκείνη η έρημη η νεκρή κοπέλα πότε θα ησυχάσει η άμοιρη; Και οι δυο οικογένειες πότε; Και κείνο το μωράκι το άτυχο; Δ. Ευθυμάκης