ελληνικά νέα

Ο Μακρυγιάννης άρχισε να γράφει τα Απομνημονεύματα στις 26 Φεβρουαρίου του 1829 στο Άργος όπου είχε οριστεί “Γενικός Αρχηγός της Εκτελεστικής Δυνάμεως της Πελοποννήσου”. Η συγγραφή συνεχίστηκε στο Ναύπλιο και κατόπιν στην Αθήνα. Το έργο του έφτασε χρονολογικά έως το 1850. Ωστόσο, γύρω στο 1840, οι Αρχές υποψιάστηκαν ότι κατέγραφε γεγονότα τα οποία δεν ήθελαν να δοθούν στη δημοσιότητα. Η εξέλιξη αυτή τον υποχρέωσε να σταματήσει το γράψιμο και να κρύψει τα χειρόγραφά του σε ασφαλές μέρος. Τα Απομνημονεύματα του κρυμμένα μέσα σε ένα τενεκέ … Το χειρόγραφο των Απομνημονευμάτων βρήκε ο Γιάννης Βλαχογιάννης το 1901, μέσα σε έναν τενεκέ, στο υπόγειο του σπιτιού του Κίτσου Μακρυγιάννη, γιου του Γιάννη Μακρυγιάννη. Αν και τα Απομνημονεύματα δημοσιεύτηκαν το 1907, έγιναν γνωστά και αναδείχθηκαν μέσα από τη γενιά του ’30 και ιδιαίτερα τον ποιητή Γιώργο Σεφέρη. Το χειρόγραφο αποτελείται από 460 σελίδες· δεν έχουν τόνους και σημεία στίξης, γι’ αυτό και ο Γιάννης Βλαχογιάννης κατέβαλε μεγάλη προ...

Μα στερνός, στο σαστισμένο πλήθος, κάπου σε μιαν άκρη, Ένας που ήσυχα κοιτάζει βουρκωμένος απ' το δάκρυ, Μ' άλαλο θυμό και πόνο μια αυτά που 'κλεψαν θαμάζει, Μια σιχαίνεται τον κλέφτη σύψυχα κι ανατριχιάζει Ω! που ζώντας και που σκόνη, δίχως σχώριο να γροικήση, Ν' ακλουθιέται η αχορτασιά του η ιερόσυλη με μίση, Και η εκδίκηση, ώς τον τάφο και πιο πέρα, το όνομά του Να το κυνηγά, στο πλάγι του μωρόδοξου Ηροστράτου, Και σε φύλλα λεκιασμένα και γραμμές που καίνε ας γίνη Ατελείωτα να στράφτουν εμπρηστές ναών κι Ελγίνοι, Καταδικασμένοι αιώνια στο ίδιο ανάθεμα κι οι δυο τους, Που ίσως στο στερνό θε να βρης και τον πιο χειρότερό τους, Έτσι ας στέκουν, να τους βλέπουν τα μελλούμενα τα χρόνια, Άγαλμα άσειστο, με βάση μοναχή, την καταφρόνια. [πηγή: Λ. Μπάυρον, Τα τραγούδια του για την Ελλάδα (μτφρ. Στέφανος Μύρτας), Τύποις Ε. & Ι. Μπλαζουδάκη, Αθήνα 1924, σ. 59]

Από ένα θραύσμα μιας λαβής, από λαιμό αμφορέως της Θάσου, μας γεννιούνται πολλά ερωτήματα… Σε ένα μεταφορικό κεραμικό, λοιπόν, της μακεδονικής νήσου, από ανοιχτό καφέ άργιλο και χρυσή απόχρωση (;), σε ορθογώνια σφραγίδα βλέπουμε ένα παράξενο σύμβολο: Μια πυραμίδα με εγγεγραμμένο έναν σταυρό! Είναι, λένε, «ελληνιστικής εποχής», γιατί δεν τολμούν να πουν ελληνικής… Άρα ο χριστιανικός σταυρός απορρίπτεται… Οι διαστάσεις της λαβής είναι 2,70 Χ 5 εκατ. Της σφραγίδας 1,10 Χ 1,30 εκατ. Και όλο μαζί το σωζόμενο θραύσμα έχει ύψος: 9,50 εκατ.Πρόκειται για «σήμα ελέγχου», σήμα κατατεθέν θα λέγαμε σήμερα… Η σφραγίδα έχει γραμματική ανάγνωση, αφού η γλώσσα της επιγραφής είναι σαφώς τα ελληνικά: Διαβάζεται το μονόγραμμα «ΔΕΛΤΑ ΙΩΤΑ +» . Πρόκειται δηλ. για αμφορέα κάποιου εμπόρου παραγωγού, το όνομα του οποίου εμπεριέχει τα γράμματα ΔΙ (π.χ. Διοφάντης). Ενώ το «Δ + Ι» ή «Δ+» μπορεί να διαβαστεί και ως «Θ» > Θάσος. Άρα του [ΔΙ] του Θάσιου. Αλλά γιατί χρησιμοποιήθηκε το τρίγωνο «Δ» και όχι το «...

Το 1821 έγινε το πρώτο βήμα για την Εθνική και Κοινωνική Κυριαρχία, που βραχυκυκλώθηκε από τις ξένες και ντόπιες ελίτ Χρέος μας να συνεχίσουμε την Επανάσταση 1. Η επανάσταση του 1821, η πρώτη επανάσταση για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού στα Βαλκάνια, ξεκίνησε μεν, όπως κάθε λαϊκή επανάσταση, «από τα κάτω», αλλά οι προεργασίες για αυτήν είχαν ξεκινήσει από πριν, από τις πνευματικές κυρίως ελίτ των Ελλήνων στο εξωτερικό (Ρωσία κ.α.), στις οποίες αργότερα προστεθήκαν και οι οικονομικές ελίτ (μεγαλέμποροι, καραβοκύρηδες κ.λπ.). Τα στοιχεία που ένωναν ελίτ και λαϊκά στρώματα ήταν βασικά δύο, αντιφατικά μεταξύ τους, στοιχεία που ήταν όμως και τα δύο στοιχεία της παράδοσής μας όπως διαμορφώθηκε ανά τους αιώνες: η ελληνική γλώσσα και η ορθόδοξη θρησκεία. Και ήταν η θεμελιακή αυτή αντίφαση που χαρακτήριζε όλη την νεότερη ιστορία του Ελληνικού έθνους, διότι βέβαια η έννοια του έθνους ήταν άγνωστη στην αρχαία Ελλάδα όπου το ενοποιητικό στοιχείο της κάθε κοινότητας ήταν η «Πόλις», μολονότ...

Η ΑΡΠΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΟΜΩΣ, ΤΟΥ ΕΛΓΙΝ, ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΘΗΚΕ ΜΟΝΟΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ... ΑΡΠΑΞΕ: - ΜΙΑ ΚΑΡΥΑΤΙΔΑ, - ΕΝΑΝ ΙΩΝΙΚΟ ΚΙΟΝΑ - ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΕΙΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΕΧΘΕΙΟ, - ΤΕΣΣΑΡΕΣ ΠΛΑΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΦΟΡΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΠΤΕΡΟΥ ΝΙΚΗΣ ΚΑΙ - ΕΝΑ ΚΙΟΝΟΚΡΑΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ… ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΣΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ, ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΟΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΛΥΠΤΕΣ... Ο ΕΛΓΙΝ ΑΦΑΙΡΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ 17 ΜΟΡΦΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΕΤΩΜΑΤΑ, 15 ΜΕΤΩΠΕΣ, 56 ΑΝΑΓΛΥΦΕΣ ΠΛΑΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΦΟΡΟ, ΕΝΑΝ ΣΠΟΝΔΥΛΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΙΟΝΟΚΡΑΝΟ… ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΛΟΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΙΟΝΙΑ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΕΛΓΙΝ, ΑΦΗΡΕΣΑΝ ΜΕ ΒΙΑΙΟ ΚΑΙ ΑΓΑΡΜΠΟ ΤΡΟΠΟ, 17 ΜΟΡΦΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΕΤΩΜΑΤΑ, 15 ΜΕΤΩΠΕΣ, 56 ΑΝΑΓΛΥΦΕΣ ΠΛΑΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΦΟΡΟ, ΕΝΑΝ ΣΠΟΝΔΥΛΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΙΟΝΟΚΡΑΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ... ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΓΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΑ ΣΤΑ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ ΤΟΥ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ… http://www.arxeion-politismou.gr/2019/01/ti-afairese-o-Elgin-apo-ton-Parthenona.html

ΨΗΦΙΣΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ (Ε.Ε.Ε.Γ.Α.) – ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΑΡΥΑΤΙΔΑΣ, ΤΟΥ ΚΙΟΝΟΣ ΤΟΥ ΕΡΕΧΘΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΑΚΩΝ ΤΗΣ ΖΩΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΝΙΚΗΣ 1801-2021: - 220 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ - 220 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ - 200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από την Ελληνική Κυβέρνηση, την Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και το Βρετανικό Μουσείο να κινήσουν άμεσα τις διαδικασίες για τον επαναπατρισμό και την οριστική επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, και την επιστροφή της Καρυάτιδας, του Κίονος του Ερεχθείου και των πλακών της Ζωφόρου του Ναού της Αθηνάς Νίκης, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. KAΛΟΥΜΕ όλους τους Έλληνες Πολίτες και τους Πολίτες του πολιτισμένου Κόσμου να συστρατευθούμε ενάντια στην προσβολή και την Ύβρι, για το Κοινό Καλό της Ανθρωπότητας, στο όνομα της Αλήθειας και της Δικαι...

Σεπτέμβριος 1960. Σε σπήλαιο των Πετραλώνων της Χαλκιδικής ένας χωριανός βρήκε τυχαία ένα ανθρώπινο κρανίο. Το κρανίο αυτό έμελλε να γίνει το μήλο της έριδος που θα πυροδοτούσε μία πολύχρονη και σφοδρή διαμάχη μεταξύ του κράτους, των ερευνητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού. Τα Πετράλωνα είναι ένα μικρό ημιορεινό χωριό κοντά στο πρώτο «πόδι» της Χαλκιδικής. Τον Μάιο του 1959, ένας βοσκός από την περιοχή, ο Φίλιππος Χαντζαρίδης, παρατήρησε μία ασυνήθιστη ρωγμή στο έδαφος. Πιστεύοντας ότι επρόκειτο για μία υπόγεια πηγή νερού, φώναξε τους συγχωριανούς του για να σκάψουν. Βέβαια, πολύ γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι αυτό που είχαν ανακαλύψει στην πραγματικότητα ήταν ένα μεγάλο σπήλαιο. Ενάμιση χρόνο αργότερα, ο Χρήστος Σαρηγιαννίδης, ένας από τους πρώτους που είχε μπει στη σπηλιά όταν ανακαλύφθηκε, εντόπισε ανάμεσα στους σταλαγμίτες ένα κρανίο. Ο νεαρός άντρας έσπευσε να ειδοποιήσει τις αρχές. Στο σημείο γρήγορα κατέφτασαν και ερευνητές, οι οποίοι διαπίστω...

Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ έχοντας αφιερώσει τη ζωή της στη μελέτη του Βυζαντίου μιλάει για την ελληνική ιστορική συνέχεια και τη διαλεκτική ανάμεσα στην πολιτική εμβέλεια του Βυζαντίου και τη διαμόρφωση της νεοελληνικής ταυτότητας. Θα έχετε παρατηρήσει πως υπάρχει ένας διχασμός στον ψυχισμό των Ελλήνων για το που ανήκουν. Αντί να αγκαλιάσουμε την ιστορία μας φαίνεται ότι μας βαραίνει τόσο πολύ που προσπαθούμε να ξεφύγουμε από αυτή αφήνοντας όμως αναπάντητο το ερώτημα για το που ανήκουμε στο χώρο και στον χρόνο. Καλά αρχίζουμε, (γέλια) γιατί το ανήκειν είναι το πιο μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί τους Έλληνες και δεν το λέει κανένας τελικά. Ο Καραμανλής «ανήκομεν εις τη Δύσην», ο Ζουράρις τα ανατολικά του, οι Έλληνες στο μεταίχμιον, μετέωροι. Άρα λοιπόν το ανήκειν είναι το μεγάλο πρόβλημα. Αλλά πριν από το ανήκειν υπάρχει το είναι και στο είναι δεν απαντάει πια κανείς. Γιατί δεν είσαι αυτό που είσαι, δεν είσαι αυτό που κάνεις, είσαι αυτό που έχεις . Απ’ αυτήν τη στιγμή, όταν είσαι αυτό ...

Για όσους λένε ότι οι Έλληνες περίμεναν 400 χρόνια για να επαναστατήσουν... Ήταν στα 1481 όταν ο Κορκόδειλος Κλαδάς και οι Μανιάτες αγωνιστές επαναστάτησαν. Έφτασαν ως την Ήπειρο κι απελευθέρωσαν την περιοχή της Χιμάρας. Αβοήθητος από τη Δύση, που τον είχε ενθαρρύνει, ο Κλαδάς αιχμαλωτίστηκε, εννέα χρόνια αργότερα, και γδάρθηκε ζωντανός. Το 1489 ο τελευταίος του βυζαντινού αυτοκρατορικού οίκου Ανδρέας Παλαιολόγος σήκωσε την επαναστατική σημαία στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα. Από το 1492, ο επαναστατικός άνεμος πήρε τη μορφή σταυροφορίας με σύμμαχο τον Κάρολο Η’ της Γαλλίας. Πέντε χιλιάδες επαναστάτες απελευθέρωσαν την Ήπειρο και μεγάλο μέρος της Θεσσαλίας. Ο αγώνας είναι τόσο δυνατός (γράφει ο Κωνσταντίνος Σάθας), ώστε οι Τούρκοι «αποσύρονται εκ των παραλίων και ετοιμάζονται να εγκαταλείψωσι την Κωνσταντινούπολιν». Όμως, συνασπισμός χριστιανικών κρατών συμμαχεί κατά του Καρόλου, που αναγκάζεται να γυρίσει στη Γαλλία. Αβοήθητοι, οι Έλληνες σφάζονται ανηλεώς. Το 1496, η επανάσταση έχει σ...