Η βαρειά βιομηχανία της Ελλάδος είναι ο Πολιτισμός, προ πάντων δε, ο Λόγος

Οι Έλληνες ΔΕΝ είμαστε γκαρσόνια του κάθε κοιλαρά Γερμανο-ευρωπαίου, που αφού φάει και πιει εδωπέρα τον αγλέουρα πορδεύει τον Πολιτισμό μας...

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.

Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 1.1

Του οικονομολόγου Τζανή Γκούσκου

Μία άλλη παρεξηγημένη έννοια σ' αυτή την χώρα είναι ο Λόγος και τι εστι Λόγος.

Δεν είναι έτσι όπως νομίζουμε, ότι μπορεί να λέει ο καθένας ό,τι θέλει και αυτό να το λέμε λόγο.

Στο χωριό μου λένε "ο καθένας την πορδή του μοσχολίβανο την έχει".

Ο έναρθρος λόγος οφείλει να είναι υποκείμενο ιστορικών συναρτήσεων και συγκινήσεων και αναφορών, αλλιώς καταντάει γελοίον άθυρμα του κάθε λογιότατου μ' όσα πτυχία και νάχει.

Είναι λοιπόν ο τουρισμός, η βαρειά βιομηχανία της Ελλάδος, όπως λένε;;;

 Όχι βέβαια.

Αλλά θα μπορούσε να γίνει ένας σημαντικός μοχλός ανάπτυξης αν έχει έγνοια τον Πολιτισμό, αν τον σέβεται, αν τον αναδεικνύει και όχι να λαθροβιώνει δίπλα του ή να πουλάει κοψοχρονιάς ότι βρίσκει στα θεμέλια που φτιάχνει ένα ξενοδοχείο...

ΔΕΙΤΕ το ρεπορτάζ του Γ. Λεκάκη

"Ξενοδοχείο πάνω σε Ναό της Αρτέμιδος, στην ΛΗΜΝΟ"!!!

Εκεί κάτω στην Αμοργό τα λέγανε "κουτσουνάκια" τα αρχαία κυκλαδικά κτερίσματα του 12^ου αιώνα π.Χ. και αν δεν τα χάριζαν, τα πουλούσαν όσο - όσο για στους ξένους...

Και πόσα ακόμα σ' όλη την Ελλάδα...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ για ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΛΙΕΣ, ΕΔΩ.

Και δεν θ' αναφερθώ στο εμπορικό μας ισοζύγιο, το οποίο, αν το ψάξεις, θα δεις τα περισσότερα αναλώσιμα να εισάγονται, μέχρι και τόνοι λαδιού απ' την Αλγερία.

Για ποιον λόγο, όταν το ελληνικό ελαιόλαδο είναι το υπ' αρ. 1 στον κόσμο, να πουλιέται όσο δύο λίτρα νερού όταν έχουμε 32 εκατ. τουρίστες τον χρόνο...

Για ποιον τουρισμό μιλάμε ολοένα, όταν το γεύμα που κλείνει η γερμανική TUI στους τουρίστες, δεν πρέπει να ξεπερνάει το 1 ευρώ...

Για ποια ανάπτυξη και τουρισμό, όταν κοστίζει λιγότερο να κλείσεις διακοπές μέσω TUI, Thomson κλπ, από το να πάρεις έναν ξενοδόχο τηλ. στην κάτω Κωλοπετεινίτσα, όπου θα σου πει τα διπλάσια...

Οι Έλληνες ΔΕΝ είμαστε γκαρσόνια του κάθε κοιλαρά Γερμανο-ευρωπαίου, που αφού φάει και πιει εδωπέρα τον αγλέουρα πορδεύει τον Πολιτισμό μας.

Ποιος δεν θυμάται το εξώφυλλο του Focus (2011) με υψωμένο το μεσοδάχτυλο της Αφροδίτης της Μήλου να προσβάλει τους Έλληνες...

Βεβαίως και θα μπορούσε να εφαρμοσθεί ένα Νέο Αναπτυξιακό Μοντέλο με βάση τον Πολιτισμό όπου θα γίνει η ατμομηχανή να τραβήξει και άλλους κλάδους της Ελληνικής οικονομίας, μεταξύ αυτών και τον τουρισμό.

Αλλά είναι μόνο αυτό;

Ξεχνάμε τους αμέτρητους αρχαιο-ελληνικούς θησαυρούς που κοσμούν τα μουσεία και τις γλυπτοθήκες ανά τον κόσμο που, αν απαιτούσαμε δικαιώματα στα εισιτήρια που κόβουν, τα έσοδα θα ήταν παραπάνω από την πρωτογενή παραγωγή...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Γ. Λεκάκης "ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΛΙΕΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ".

Ξεχνάμε εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής αταξίας ότι παρασυρόμαστε και γινόμαστε μέρος του προβλήματος αντί να είμαστε η λύση.

Ξεχνάμε το Ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα παγκοσμίως, που είναι ο Ελληνικός Πολιτισμός με όλες του τις εκφάνσεις.

Εδωπέρα όμως υπάρχουν ενεστώτες, απαρέμφατα, αόριστοι β', τετελεσμένοι μέλλοντες, υπερσυντέλικοι, σημεία στίξης, οξεία, περισπωμένη, κόμμα, άνω κάτω τελεία.

Εδωπέρα υπάρχουν Λόγοι του Πί και του Φί και του Λάμδα.

Εδώ μιλάμε για τον Μεγάλο Ανατολικό των αρρήτων Λόγων.

Εδώ μιλάμε για σταθερές Συμπαντικής Συμμετρίας, ακόμα ανεξερεύνητες, όπου θα μπορούσαν να στηθούν 10 πανεπιστήμια αύριο για να τις κατανοήσουν.

Δεν είναι τυχαίο ότι το ελληνικό λάμδα είναι το μήκος κύματος στη κβαντική φυσική λf = c ή η σταθερά της ραδιενεργούς διάσπασης N(t) = Nοexp(-λt) ή η γλώσσα του κρυπτογραφικού κώδικα της μηχανής Τούρινγκ...
Εδώ μιλάμε για κλάσματα του υπερκείμενου και του υποκείμενου και αυτός είναι ο Λόγος και ο Μεγάλος Διαιρέτης μεταξύ Αριθμητή και Παρανομαστή, όπου θα κρίνει κατά που θα γύρει η πλάστιγγα στο μέλλον.

Εδώ μιλάμε ότι οι Έλληνες διαθέτουμε το DNA της εξέλιξης ως αντίδοτο στην σύγχρονη Βαβέλ.

Εδωπέρα, υπάρχουν ακόμα ρόζοι στα χέρια μας και στο μυαλό μας, θυμάμαι φοιτητής που κατέβαινα κάθε Νοέμβρη στο χωριό να μαζέψω τις ελιές. Υπήρχε Λόγος γι' αυτόν τον αγράμματο που φύτεψε τα δέντρα και δεν ήταν μόνο για δική του χρεία, αλλά για νάχουν και οι επόμενες γενεές.

Εδωπέρα, για έναν περίεργο Λόγο, υπάρχουν οι αγράμματοι του 1821 που δεν τρόμαξαν μπροστά στ’ αλλόφυλα ασκέρια του Ομέρ Βρυώνη και του Ιμπραήμ και πήρανε απάνω τους την Ελευθερία μας.

Είχαν τον Λόγο τους, όπως εκείνες οι ελιές που φυτεύτηκαν πριν εκατοντάδες χρόνια, όπως τα φύλλα των δένδρων που ρουφάνε το φως του ήλιου για να το κάνουνε οξυγόνο για εμάς...

ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 27.5.2020.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ κείμενα του ΤΖ. ΓΚΟΥΣΚΟΥ, ΕΔΩ.