ελληνικά νέα

  Νάσος Καββαθάς   (ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ) Αυτό το κείμενο ξεκίνησε όταν χθες, ανήμερα της επετείου της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, άκουσα να περνάει ένα αμάξι με κάποιο 'νεοελληνικό' τσιφτετέλι στη διαπασών, σε πλήρη αισθητική αντίθεση με ό,τι άκουγα εγώ. Μου ήρθε αυτόματα, αυθόρμητα στο νου η λέξη 'γενίτσαροι'. Ναι, τέτοια μουσική θα άκουγαν  μόνο  γενίτσαροι, όχι Έλληνες. Όχι, έτσι όπως το βλέπω εγώ το θέμα τουλάχιστον.   Κι αντίστροφα: κάποιες 'ξένες' μουσικές βρίσκω να συμφωνούν με την κατά Ισοκράτη ελληνική παιδεία. Ναι, ξέρω είναι risqué να γράφεις για τέτοια πράγματα, παρεξηγιέσαι εύκολα. Πάμε λοιπόν, όσο πιο απλά, ή μάλλον: όσο πιο  απλοποιημένα  γίνεται: Η 'Δύση' ήμαστε και είμαστε εμείς. Προτού ανακαλυφθεί και ξεκληριστεί η 'Αμερική', (το  far -west, η Άπω Δύση), η 'Δύση', το σύνορο, ήταν και είναι εμείς.  (Οι όροι 'Δύση' και 'Ανατολή', σύμφωνα με την παγκόσμια ιστορία και ορολογία)....

Οι Έλληνες ΔΕΝ είμαστε γκαρσόνια του κάθε κοιλαρά Γερμανο-ευρωπαίου, που αφού φάει και πιει εδωπέρα τον αγλέουρα πορδεύει τον Πολιτισμό μας... Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος , καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν , καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος . Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 1.1 Του οικονομολόγου Τζανή Γκούσκου Μ ία άλλη παρεξηγημένη έννοια σ' αυτή την χώρα είναι ο Λόγος  και τι εστι Λόγος. Δεν είναι έτσι όπως νομίζουμε, ότι μπορεί να λέει ο καθένας ό,τι θέλει και αυτό να το λέμε λόγο. Στο χωριό μου λένε "ο καθένας την πορδή του μοσχολίβανο την έχει" . Ο έναρθρος λόγος οφείλει να είναι υποκείμενο ιστορικών συναρτήσεων και συγκινήσεων και αναφορών, αλλιώς καταντάει γελοίον άθυρμα του κάθε λογιότατου μ' όσα πτυχία και νάχει. Είναι λοιπόν ο τουρισμός, η βαρειά βιομηχανία της Ελλάδος, όπως λένε;;;   Όχι βέβαια. Αλλά θα μπορούσε να γίνει ένας σημαντικός μοχλός ανάπτυξης αν έχει έγνοια τον Πολιτισμό, αν τον σέβεται, αν τον αναδεικνύει και όχι να λαθροβιώνει δίπλα του...

Φανταστείτε ότι πρέπει να ταξιδέψετε πολύ μακρυά από τον τόπο σας, σε ανθρώπους παντελώς άγνωστους σε σας, με σκοπό να τους μελετήσετε όσο γίνεται καλύτερα σε ελάχιστο χρόνο. Ποια μέθοδο θ’ ακολουθήσετε; Ίσως ο ασφαλέστερος και αποτελεσματικότερος τρόπος είναι να παρατηρήσετε τις διατροφικές τους συνήθειες. Κι αυτό, γιατί η διατροφή ενός ατόμου κι ενός λαού κρύβει τα πιο πλούσια στοιχεία για το χαρακτήρα του, για την ιστορία του, για τη διαδρομή του. Στο σημερινό κείμενο θα ξεκινήσουμε ένα ταξίδι στο μαγικό κόσμο της αρχαίας ελληνικής γαστρονομίας. Βασικό χαρακτηριστικό της αρχαίας ελληνικής διατροφής ήταν η λιτότητα, καθώς εξαρτιόταν αποκλειστικά από την ισχνή αγροτική παραγωγή τους. Θεμέλιό τους ήταν η λεγόμενη «μεσογειακή τριάδα»: σιτάρι, λάδι και κρασί. Τα γεύματα της ημέρας ενός Αθηναίου (και κατ’ επέκταση των περισσότων Ελλήνων) ήταν κυρίως τρία: ένα μόλις ξυπνούσε, που περιελάμβανε κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε κρασί (άκρατος), κάποιες φορές μαζί με ελιές και σύκα και ονομα...

    Η αρχαία ελληνική μελανόμορφη υδρία εξ Αττικής, που αντί να ευρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, ευρίσκεται στην... Νέα Υόρκη και κάπου ακόμη χειρότερα: Σε ιδιωτική συλλογή! Φωτ. D. von Bothmer, Glories of the Past, 1990, σελ. 143-144, αρ. 109. Με τίτλο «Θεϊκός πλουραλισμός και αναπαράσταση του κόσμου: η πολυπλοκότητα του αρχαίου ελληνικού πολυθεϊσμού» η καθηγήτρια στο Coll è ge de France Vinciane Pirenne - Delforge θα δώσει διάλεξη την Τετάρτη, 3 Ιουνίου 2020, στις 7 μ.μ. (ώρα Ελλάδος). Η δε διευθύντρια της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, Véronique Chankowski, θα παρουσιάσει το έργο της Γαλλικής Σχολής Αθηνών κατά το 2019. Πρόκειται για την ΕΤΗΣΙΑ ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΘΗΝΩΝ. LIVE STREAMING 3.62020 - 19.00. Έ κπληξη, όμως, μας προκάλεσε το γεγονός ότι η Γαλλική Σχολή / EFA προτίμησε να κοσμήσει την πρόσκλησή της με ένα αρχαία έργο τέχνης, μια αρχαία υδρία από την Αττική, η οποία ευρίσκεται σε... ιδιωτική συλλογή; ... Και ανθρώπου ...