Το 1900. Οδός Πανεπιστημίου, (καρόδρομος).

 Η Πανεπιστημίου χωματόδρομος με άμαξες.

Από την πρώτη καρότσα, επί εποχής Όθωνα, με τον φουστανελοφόρο καροτσέρη της μέχρι τα τελευταία, που επέμεναν πεισματικά ακόμη και τη δεκαετία του 1930 εναντίον των αυτοκινήτων, όλα αποτελούν μια μεγάλη ιστορία της καθημερινής ζωής των Αθηναίων. Πόσων και πόσων ειδών αμάξια, ιδιωτικά κι αγοραία, δεν περιφέρονταν στους δρόμους της Παλιάς Αθήνας!
Η σιωπηλή καουτσουτέ "βικτώρια" ήταν η αγαπημένη άμαξα για τα ερωτικά ζευγαράκια, που ήθελαν να αποφύγουν αδιάκριτα βλέμματα. Με μια προϋπόθεση φυσικά: Η κουκούλα να είναι κατεβασμένη!
Τα νυχτερινά αμάξια ήταν ένα ποίημα φουτουριστικής σχολής. Η κουκούλα τους έμοιαζε με χαλασμένο ακορντεόν. Το εσωτερικό τους ήταν "ντυμένο" με ένα ύφασμα αμφιβόλου χρωματισμού, ενώ τα μαξιλάρια νόμιζες ότι ήταν παραγεμισμένα με σιδερένιες σούστες. Δεν έλειπε και το χαλάκι σε στιλ "κουρελί", ενώ την εικόνα συμπλήρωναν τα φανάρια με τα βρώμικα τζαμάκια που έσταζαν και μύριζαν διαρκώς πετρέλαιο.
Άλογα, σούστες, χάμουρα και λοιπός "εξοπλισμός" ανήκαν στην παλαιοντολογική εποχή.
Τίποτε, βεβαίως, δεν χάλαγε τη "ζαχαρένια" των αμαξάδων. Το επάγγελμα του "ηνίοχου" μεταφερόταν με ιδιαίτερη υπερηφάνεια από πατέρα προς γιο κι αργότερα προς εγγονό. Αν και ίσως θα πρέπει να πούμε ότι ο εγγονός πέρναγε πλέον στο αυτοκίνητο!

(βασισμένο σε μια σειρά από πληροφοριακά άρθρα με γενικό τίτλο "Η Αθήνα μέσα σε 40 χρόνια" του Μιλτ.Λιδωρίκη, που δημοσίευσε η "Εστία" τον Μάρτιο του 1929).

Φωτογραφία: Οδυσσέα Φωκά

(Ανάλυση 669 x 677)

(Για Η/Υ: Κάντε κλικ στην φώτο να ανοίξει, και μετά γυρίστε τις φώτο με την ρόδα)

Σήμερα