Ο Αριστοτέλης για την αντιμετώπιση της φτώχειας

Ο Αριστοτέλης έλεγε πως τα επιδόματα στους απόρους δεν λύνει το πρόβλημα της φτώχειας, διότι οι φτωχοί πολίτες θα εξακολουθούν να έχουν τις ίδιες ανάγκες και την ίδια έλλειψη και όπως το αναφέρει στα Πολιτικά, αυτού του είδους η βοήθεια προς τους απόρους πολίτες είναι όπως ο τρύπιος πίθος, γιατί όσο και να βάζεις σε ένα πιθάρι δίχως πάτο τότε κανένα πρόβλημα δεν διορθώνεις. Ο Αριστοτέλης πιστεύει στη μακροχρόνια ευπορία των πολιτών, ώστε η δημοκρατία να μην κλονίζεται, γιατί η υπερβολική φτώχεια και ο υπερβολικός πλούτος δημιουργεί ένα χάσμα που θα προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στη δημοκρατία. Για αυτό το λόγο αναλύει στα Πολιτικά, επειδή αυτό συμφέρει και τους εύπορους πολίτες, είναι επιβεβλημένο οι άρχοντες να συναθροίζουν όσα προέρχονται από τις δημόσιες προσόδους και αυτά όλα μαζί να τα διανέμουν στους απόρους πολίτες με τέτοιο τρόπο ώστε να δύναται ο καθένας φτωχός να συγκεντρώνει το ποσό που είναι αναγκαίο για να αποκτήσει ένα μικρό χωράφι, διαφορετικά, εάν δεν μπορεί να κάνει αυτό, να χρησιμοποιήσει το ποσό ως κεφάλαιο για να ασχοληθεί με το εμπόριο ή με κάποια γεωργική εργασία.
Και ουσιαστικά εδώ ο Αριστοτέλης προτείνει πως η λύσει στο πρόβλημα της φτώχειας δεν είναι τα επιδόματα, που ανακουφίζουν για λίγο, αλλά αφήνουν το πρόβλημα να παραμένει, κάνοντας αυτούς τους ανθρώπους εγκλωβισμένους σε μια διαρκή κατάσταση. Για αυτό προτείνει αντί επιδόματος να τους δοθεί η δυνατότητα να σχηματίσουν κεφάλαιο, όπου μέσα από την εργασία τους (γεωργία ή εμπόριο) θα τους καθιστά ανεξάρτητους και ιδιώτες ατομικής περιουσίας, που για τον Αριστοτέλη είναι σημαντικός παράγοντας για να εξασφαλιστεί η αυτάρκεια στη πόλη.

Αναρτήθηκε από antonis fountoulis