Εν Αθήναις...τα μπάνια του λαού...
και όταν ανέβαινε το θερμόμετρο το έκαναν το μπανάκι τους. Πώς πήγαιναν; Το Ι.Χ. ήταν άπιαστο όνειρο...ούτε ο γείτονας δεν είχε άρα δεν σε ένοιαζε.
Λεωφορείο ο πόθος και κρεμασμένοι στο χερούλι....
Υπήρχαν όμως κι άλλοι τρόποι.... Το ανοιχτό φορτηγό του απέναντι που είχε μάντρα οικοδομών.... Τσόντα για το καύσιμο η γειτονιά και όλοι στην καρότσα με σκαμνιά και με σπαστές πολυθρόνες για τους γερόντους. Τα φαγητά στις κατσαρόλες τυλιγμένες στις καρό πετσέτες.....και ντουγρού
για την Λούτσα πρωϊ-πρωϊ.... Τραγούδι στην διαδρομή .... Το απόγευμα τα μαζεύανε ....κάνανε προσκλητήριο και κοιτάγανε
να μη λείπει κανείς και ειδικά παππούς που θα τον είχε πάρει
από δίπλα κάτω από κανένα σεντόνι-σκηνή.... Το βραδάκι με την επιστροφή ξαναζωντάνευε η γειτονιά. Ποιός ήξερε τότε την Μύκονο και την Σαντορίνη....ήξερες μόνο
όσα σου επέτρεπε η τσέπη σου που δεν ήταν πολλά αλλά τόσο αγνά και τόσο
ωραία που δεν μπορείς να τα ξεχάσεις. Πολύ αργότερα βγήκαν και τα πρώτα πούλμαν με την ταμπέλα
" Τα μπάνια σας με τον Θανάση"....με λίγες δραχμούλες έβρεχες
για καναδυό ώρες το κορμί σου....με τα χρόνια
οι λουόμενοι έγιναν χιλιάδες ...οι ταβέρνες ...τα ξενοδοχεία...τα ενοικιαζόμενα πολλά.... ο Κρατικός έλεγχος ανύπαρκτος....και οι θάλασσες της Αττικής χαβούζα.
Πίσω στα παλιά
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου